Drok, drok, drok!

Dit stikje ha ik trije jier lyn skreaun. Facebook sloech my dêr mei om 'e earen. Mem is der ûndertusken net mear, de ljepkarriêre fan dochter troch blessures doetiid, mar foar de rest, is alles itselde bleaun. Drok, drok, drok, it heart sa lekker belangryk en djoer, mar neffens my is it pure earmoede!

Drok, drok, drok.

It efterelkoarplakken fan twa of mear deselde wurden om je sels flotter foar te dwaan of om sa fral mar de klam te lizzen op de drokte en snelheid  fan het deistich bestean, ik koarje der fan. Het slimste is noch dat ik mysels der sa no en dan ek op betraapje,  by it fuortgean kin ik in hoi, hoi, net mear ûnderdrukke. Sels ús mem is der mei besmet, tsjintwurdich wurdt elk tillefoantsje ôfsluten mei in hoi, hoi fan har kant. As je it skynber mar faak genôch heare dan gean je soks fansels neidwaan.
  
Op myn fraach:'Hoe is' t?' as ik in âlde bekende tsjin it liif rin, krij ik as antwurd:,’ Ja drok, drok, drok hin.’  Gjin, ik fiel my goed ôf, nee it giet net sa best, dat docht der net ta. Drok, drok, drok is de mjitstêf foar it al of net lokkich wêzen. Efkes gesellich prate mei in kopke kofje is der net mear by, ommers drok, drok, drok no!
‘No ik moat no echt nei hûs ta want ús dochter wachtet. Och, jong dat is sa 'n skat, in echt famke famke, en dan gau oan ‘e gong mei it iten, want manleaf, in echt minske-mins, dy hat it ek sa drok, no leuk die sjoen te hawwen, we kontakte, hoi hoi.'

Drok, drok, drok soe dat no noch drokker wêze as gewoan drok, bin je dan in hiel wichtich persoan of bin je  sawat oerspânnen of ôfbrând? Soe se help ynskeakelje moatte foar har man en bern. In minske mins, in famke famke, bestean man en bern út meardere persoanen? 

Dag drokke gewichtige frou, mei dyn o, sa drokke baan, ik bin jaloersk op dyn gewichtige en o sa drokke baan, dyn perfekte bern en übersosjale man, dy sil fansels ek wol noat wite sportsokken drage of op crocks of klompen omrinne, ik tink trouwens net dat we kontakte! Ik gean nei hûs, nei myn man op crocks yn syn smoarge wurkklean en nei ús famke, dy't op ljeppen sit, as in polderjonge yn 'e  tsienmeter pols klimt. Nei It jûnsiten jou ik my lekker del op 'e bank mei myn tablet, efkes in stikje skriuwe yn myn digitale deiboek,  hearlik alle tiid!