De auto rôlet achterút de berm yn.. Ik sit achter it stjoer, de bern achteryn, gebalt en geraas op de achterbank…panyk … as in gek traapje ik op de rem mar de auto rollet gewoan troch. Ik set my sels skrap.. skuor út alle macht oan de hânrem… we glydzje fieder en fieder de wâl yn. De kofferbak stream fol wetter... mei it swit op ‘e kop wurd ik wekker.
It is in dream dyt sa no en dan weromkomt.
In oare weromkommende dream is dat ik ferjitten bin my oan te klaaien. Ik gean gewoan de doar út en ik bin my fan gjin kwea bewust. Midden yn ’e drokte kom ik der ynienen achter dat ik gjin klean oan haw, ik fiel my sa neaken ik kin wol troch de grûn sakje!
Ferline wike hie ik wer sa,n wûnderlike dream.
Ik bin yn ’e studio fan omrop Fryslân en presentaerje in radioprogramme. Yn ’e studio stiet in kast fol mei âlde singeltsjes. Still loving you, Proud Mary, Hotel California, Je t ’aime allegear âlde nûmers mei oantinkens. Ik draai de iene nei de oare en fiel my as in bern yn in boartersguodwinkel.
Wat plaatsjes draaie leit my wol, mar op it momint dat ik de boel oanelkoar prate moat, giet it mis.
Myn mûle giet iepen, myn lippen foarmje de wurden, mar der komt gjin lûd út!
It bloed stiigt my nei de wangen, ik moat gau wat fersinne. Ik nim de mikrofoan mei nei bûten en begjin yn it wylde wei foarbygongers te ynterviewen. De gesprekken komme mar net fan ’e grûn. Ik flean wer nei binnen, om tiid te follen draai ik mar wer in plaatsje. Je t’aime.. je t’aime..O, oui je t’aime…
Ynienen bin ik yn bar-dancing Don Pedro. Ik hingje oane bar en folgje de bewegingen op ‘e dûnsflier. Ik drink de iene nei de oare rum-kola. Pearkes glydzje yn slowmotion foarby .. út ’e flier kringelt grize reak omheech. Je t’aime.. je t’aime..O, oui je t’aime.. moi non plus.. O, mon amour...irresolue… Ik fiel my licht yn ‘e holle alles wurdt wazich.
‘En dan it waar foar moarn.’ Ik skrik op, ferek dy stim werken ik… Ik stean wer yn ’e studio..
Beskamme betink ik my dat ik allnich noch mar Ingelsk- en Fransktalige muzyk draait ha. Dat kin fansels net, we binne op’t alderlêst wol by Omrop Fryslân. Ik set in plaatsje op fan Anneke Douma.
En we hewwe in woanskip en it leit.. Ik harkje ris goed nei de tekst, nee dit kin echt net.
Piter Wilkens dan mar. Nou ik maak mij maar bekend, ik ben de Friese troedeboer, ik sing mijn eigen versjes en thuis ben ik een boer, o nee help dit is net bêst, ik reitsje hielendal yn panyk, it wol my mar net slagje om ek mar ien geef Frysk ferske te finen.. ik gean echt ôf as in gieter.
Foar de kursus Frysk bin ik slagge, jûn it diploma helje. Dat kin ik mar wer ôfstrepe en no mar hope dat it mei myn oare útdagingen ek slagget!
Ut myn dreamen op te meitsjen slommeret dêr blykber toch in stikje faaleangst, eangst om net net oan ‘e ferwachtingen fodwaan te kinnen.
Mar wat de rol Pyt Paulusma yn it gehiel is? No ja it is ynelsgefal moai waar!
