Altyd foar de wyn!
Minsken op in e-bike fynt se mar suertsjes, fral malju op sa’n ding dêr knapt se sa op ôf!
Dy wurden lies ik in skofke lyn yn in kollum fan in bekende Fries. No bin ik gjin man, mar ik fielde my wol in bytsje yn ‘e sek rekke. Ik bin nammentlik sa’n ‘suertsje’ op in e-bike, mar earlik sein werken my hielendal net yn dat profyl. Ik fyn mysels best stoer en skamje my net foar myn elektryske foarkar!
Waarmte, kjeld, hurde wyn of in snitterke rein, ik maal der net mear om! Ik flean de wrâld út en ik haw alten foar de wyn.
Underweis sjoch ik fan alles, fûgels dy’t sweve op ‘e termyk, moaie wolkeloften, bermen fol mei wylde blommen of in mûske dat de dyk oerstekt, dat binne fan dy dingen der kin ik fan genietsje. As automobylist gean je der oan foarby.
Ik fyn it hearlik sa lekker yn de frisse bûtenlucht te wêzen en de wyn troch it hier te fielen.
Meditaasjeskursussen, yoga of mindfullnes, ik haw der gjin ferlet fan. Lit my mar lekker traapje. Ik fyts myn kop leech.
Boppedat, alles wat ik fytsende dwaan kin, dêr lit ik tsjintwurdich de auto foar stean en dat is no wer hartsikke goed foar it miljeu.
Ik fyn dan ek dat ik hiel goed bezich bin! Al fytsende ferbrûk ik gjin fossile brânstof en stjit dus ek gjin skealike gassen út.
Yn pleats fan my in suertsje te neamen fyn ik dat ik eins wol in skouderklopke fertsjinne haw.
Minsken dy’t foar else hoannestap de auto pakke dat binne pas suertsjes!