Help..

Help….
Ik hie de gang der aardich yn op myn bloch,  elke twa wyken in stikje skriuwe, ik hie ynspiraasje genôch, mar ynienen stagneert it. Wat ik ek skriuw ik fyn it net goed genôch, net ynteresant genôch  en myn Frysk, no der is it nedige ek op oan te merken. Boppedat wa sit er no te wachtsjen op in ferhaaltsje fan my. Foarhinne buorrelen de ferhaaltsjes en ûnderwerpen  yn in rap tempo by my omheech en wist ik hast net wêr’t ik it earst en lêst oer skriuwe soe, no tink ik wer moat ik it yn fredesnamme oer ha!

Skreaun ik earst spontaan foar it heitelân fuort, no keur en herkeur ik alles totdat der fan it hiele ferhaal  neat mear oer bliuwt, om ferfolgens ta de konklúzje te kommen dat ik it mar better litte kin. Myn ynterne kritikus draait oeroeren en hoe mear boeken ik lês,  namste kneuterig ik myn eigen ferhaaltsjes fyn. Al dy prachtige omskriuwings en moaie wurden ik kin der net oan tippe. Is dit no ûnsekerheid, “writersblock” of faaleangst, byldzje ik it my allegear mar yn of stelt it werklik allegear neat foar.

Hoewol ik bêst wolris kompliminten krigen ha en ek best, al sis ik it sels, wol in pear aardige stikjes skrean haw, op sommige  ferhalen fan skriuwkursus bin ik sels grutsk, dochs tink ik no dat it tafaltreffers wiene en dat it my net mear lukken giet. Yn myn deiboek stean de lêste tiid allinnich mar heal ôfmakke ferhalen en de lêste  twa wyken sels lege siden. Help.. , myn slimste kritikus bin ik op’t heden sels, mar hoe kom ik hjir wer út? Ik wol graach fieder, my wer ferlieze yn’t skriuwen, de wrâld om my ferjitte wyls ik mei wurden boartsje, sinnen oanien riig en sa al skriuwende wei ta ferrassende konklúzjes kom! Moat ik no rêstich ôfwachtsje of mysels forsearre, wa sil it sizze?