zondag 14 juli 2019

Foar alles is in oere, foar alles is in tiid (Gerrit Breteler)

'Rûksto dat ek?' freegje ik oan sus.
'Nee, wat dan?'
'No dy sigarettereak.'
Se snúft djip, mar rûkt neat. 'Ik ha trouwens wol krekt tjin mem sein: Gean mar nei heit.'
'No, dan stiet er har al op te wachtsjen,' is myn reaksje (heit wie in ferstokt smoker).

Ik sjoch ek noch even by mem, se is de hiele dei al net mear by kennis.
'Lit it mar los, wy binne by mem hear,' flústerje ik har yn 't ear en lis myn wang tjin harres.
Wy jouwe ús del op it matras op 'e flier en falle yn sliep. Om twa oere komt de thússoarch foar in nij shot morfine.
Ik gean har foar en sjoch fuortendaliks; it is net mear nedich. Se is, sa't dat sa by har passet, stiltsjes by ús weiglide.

Op de foto oan 'e muorre glimket heit.

Geen opmerkingen: